| Stamboomnaam | Nice of you to Come Bye Grand Canyon |
| Roepnaam | MORE |
| Geboortedatum | 04-12-2014 |
| FCI | Bijl. G-2 2988399 |
| Vader | Rising Sun Ennis at Canyonland |
| Moeder | Hob Nob nice of you to be Eager |
| Vacht | Langharig, bruin-wit |
| Schofthoogte | +/- 56 cm |
| Gewicht | 19,5 kg (27-02-2023) |
| Agility – niveau | * Derde graad * IFCS World Champion Agility ’22 * Team member WAO pentathlon ’23 |
| Gezondheidsuitslagen | DNA |
|---|---|
| Heupen – HD A | RS – normal |
| Ogen – ECVO vrij | IGS – normal |
| Kleurvererving – bruin en zwart met wit en drager tan | TNS – normal |
| NCL – normal | |
| GG – normal | |
| SN – normal | |
| MDR1 – normal | |
| CEA – normal |
Een paar maanden voordat MORE werd geboren had ik een training gepland staan met Jouke (Cavalier) bij MORE zijn fokker. Hier kreeg ik de kans om agility te doen met een halfzus (zelfde moeder, andere vader) van MORE. Wat een waanzinnige hond, wat was ze leuk en wat genoot ik ervan om met haar samen agility te doen. Het duurde dan ook niet lang dat ik ‘om’ was en graag een pup uit dezelfde lijnen wilde hebben.
Ik wilde graag een (zwarte) reu en die werd geboren! Het nest bestaat uit 4 teven en 3 reuen (waarvan er 1 zwart en 2 bruin zijn). Vanaf het eerste bezoek had ik dan ook weinig oog voor de bruine reuen en lag mijn focus op de zwarte reu. Tenminste, dat had ik zelf in mijn hoofd. Niets was alleen minder waar, vanaf het eerste bezoek (ik ging wekelijks kijken) deed de zwarte reu goed zijn best om duidelijk te maken dat hij en ik geen match zouden zijn. Terwijl een van de bruine reuen (MORE) juist het tegenovergestelde deed. Het was dus na een paar weken meer dan duidelijk dat de bruine MORE met mij mee naar huis zou gaan. Een hond met een mooie kleur is leuk, maar een hond die echt bij je past is zo veel beter!
In de loop der jaren hebben MORE en ik veel dingen samen gedaan. We waren de eerste maanden van zijn leven ‘gek genoeg’ om wekelijks naar Arnhem te rijden (toen zo’n 125 km enkele reis) voor de in mijn optiek beste puppycursus van het land. Namelijk bij Sam Turner (Paws4Fun). We hebben veel (héél veel) workshops gevolgd, wat allemaal begon met balans & coördinatie vervolgde in pre-agility en uiteindelijk eindigde in volwaardige agility workshops. In de agility hebben we het samen weten te schoppen tot de tweede graad, waarbij ik zeker weet dat er meer in had kunnen zitten als mijn fanatisme om agility te doen net zo groot was gebleven in de afgelopen jaren. Gelukkig voor MORE doet vriendin Ellen redelijk fanatiek agility met hem (op het moment van schrijven staan ze eerste in de tussenstand voor het World Agility Championship). Natuurlijk vind ik het soms wel eens jammer dat ik zelf nagenoeg geen agility meer doe, maar het is enorm genieten om MORE en Ellen het samen zo goed te zien doen. Ik ben meer dan trots op beide!
Zelf train ik op recreatief niveau met MORE bij de schapen en we genieten samen van wandelingen.
